بخش ایمونوفلورسنت

روش ایمونوفلورسانس به وسیله ی جورج فریو در سال ۱۹۵۷ پایه گذاری شد.
اتو آنتی بادی ها ی هیستون های DNA و آنتی ژن های استخراج شده هسته ANA در تقسیم بندی این روش قراردارند.
یکی از بهترین روش های شناسایی بیماری های اتو ایمیون روش ایمونوفلورسانس می باشد، اما مشکلی که وجود دارد این است که در برخی مواقع واکنش متقاطع درآن موجب مثبت کاذب شدن ۳% ازاشخاص سالم جامعه می شود.
در این روش از رنگ های فلوروکرومی استفاده می شود.

مانند: رودامین که نارنجی رنگ می باشد و فلورسئین ایزوتیوسیانات که دارای رنگ سبز است. توسط سلول های HEp-2، تعداد زیادی از آنتی بادی های ضد هسته سلول مورد بررسی قرار می گیرند، مانند آنتی بادی بر ضد DNA، هیستون هاRNA-SSB-SSA-Sm- سانترومرها-غشای هسته-Scl70-سانتریول ها و همین طور به وسیله ی سلول های HEp2 اجزاء سیتوپلاسم که دارای آنتی بادی هایی که بر ضد خودهستند شناسایی می شوند.

مانند:

آنتی بادی بر ضد
میتوکندری
ریبوزوم
اکتین
دستگاه گلژی

به وسیله ی باکتری کریتیدیا لوسیلیا که در سرم می باشد، در روش ایمونو فلورسانس غیر مستقیم می توان برای شناسایی اتو آنتی بادی بر ضد DNA دو رشته ای استفاده کرد، باند شدن DNA دو رشته ای به وسیله ی کریتیدیا به کنیتوپلاست ارگانیسم دتکت می شود. که این روش جای خود را با آنزیم ایمونواسی عوض کرده است.

برای تشخیص بیماری های اتوایمیون مختلف، الگو های متفاوت فلورسنت که وجود دارد مطرح کننده این مسئله است. از جمله این الگو ها می توان به الگوی هموژن یا منتشره که با لوپوس و بیماری های بافت همبند ارتباط دارد و همین طور الگوی نقطه ای که در ارتباط با اسکلرودرما، لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندروم شوگرن و بیماری های همبند می باشد، الگوی هسته ای که با اسکلرودرما مرتبط است و در آخر الگوی محیطی که به لوپوس ربط دارد.
یکی از گسترده ترین الگو ها Speckled یا همان نقطه ایست که با سوبسترای HEP2 در کنار یکدیگر مشاهده می شوند. اما از لحاظ اختصاصی دارای پایین ترین ارزش می باشد.

منتظر انتقادات و پیشنهادات شما هستیم.
با سپاس. مدیریت سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی پاستور