ارتباط رژیم غذایی کتونی با خطر ابتلا به دیابت !

انسولین، هورمونی است که به کنترل قند خون کمک می کند. اگر قند خون برای مدت طولانی بیش از حد طبیعی باشد، فرد دچار افزایش قند خون (یا هیپرگلیسمی) می شود که می تواند مشکلات جدی براي سلامت فرد داشته باشد. عارضه بالا بودن ميزان قند خون با عنوان دیابت شناخته شده است. به طور كلي دو نوع ديابت وجود دارد: ديابت نوع يك و نوع دو. در دیابت نوع یک، به دلیل اینکه لوزالمعده (پانکراس) انسولین را به اندازه کافی تولید نمی کند، قند خون افزایش می یابد. اما در دیابت نوع دو، اندام ها و بافت ها توانایی پاسخگویی به انسولین را از دست می دهند. در این نوع دیابت پانکراس سعی می کند با ساختن انسولین بیشتر جبران کند، اما در نهایت این تلاش کافی نیست و اين اختلال به افزايش قند خون (يا هيپرگليسمي) منجر خواهد شد. راهكارهاي موجود برای کنترل قند خون توسط انسولین عبارتند از: پیام دادن به کبد برای کاهش تولید گلوکز، و دیگری کمک به عضلات و بافت ها برای جذب گلوکز و تبدیل آن به انرژی است.

رژیم های کتونی به رژيم هايي گفته مي شود كه در آنها ميزان کربوهیدرات کم و چربی بالا مي باشد. اين رژيم ها وزن را کاهش می دهند. آنها متابولیسم را طوری تغییر می دهند که انرژی به جای قند از چربی به دست می آید. رژیم های کتوني به طور چشمگیری موجب کاهش مصرف کربوهیدرات ها شده و حالت متابولیکی به نام کتوز ایجاد می نمایند. کمبود کربوهیدرات باعث می شود که بدن چربی ها را به اسیدهای چرب و سپس به کتون ها تبدیل نماید. در این حالت سلول ها به طور معمول انرژی مورد نياز خود را به جاي گلوكز از کتون تامين مي كنند.

محققان با بررسی موش های دارای رژیم غذایی کتونی دریافتند این حیوانات توانایی ضعیفی برای تنظیم قند خون در مقایسه با موش های مشابه با رژیم غذایی با چربی بالا و کربوهیدرات بالا هستند. نتایج این پژوهش که در مجله فیزیولوژی منتشر شده، نشان می دهد با اینکه موش های بارژیم غذایی کتوني در حالت گرسنگی به نظر سالم می رسند، نسبت به موش های با رژیم غذایی با چربی بالا به میزان بیشتری تحمل به گلوکز را کاهش می دهند. آنها دریافتند که علت این امر آن است که کبد موشهای تغذیه شده با کتون به انسولین پاسخ
نمی دهد. این وضعیت که به عنوان مقاومت به انسولین شناخته می شود، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می دهد.

مقاومت به انسولین یک اختلال متابولیک پیچیده و بدون علت مشخص است. مقاومت به انسولین در کبد به صورتی است که کبد موفق به کاهش تولید گلوکز در پاسخ به انسولین نمی شود. سلول ها همچنین می توانند مقاومت به انسولین را در صورت نیاز به مقادیر زیاد این هورمون برای استفاده از گلوکز نشان دهند. با این حال، محققان دریافتند که علت اصلی کاهش تحمل گلوکز در موش های تغذیه شده با کتون به علت مقاومت به انسولین در کبد است. با وجود تحقیقات گسترده، علل مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو، هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

در حال حاضر محققین بر این باورند که رژیم های کتونی دارای یک پایه فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی هستند و
می توانند به طور قابل توجهی به سلامت قلبی و عروقی کمک کنند. همچنین با اینکه رژیم های کتونی دارای اثربخشی اثبات شده در مقابله با چاقی هستند، نگرانی های زیادی به دلیل کمبود دانش کافی در مورد مکانیسم های فیزیولوژیکی درگیر وجود دارد.

پژوهشگران معتقدند مطالعات بیشتری نیاز است تا مکانیسم های پایه که منجر به مقاومت به انسولین
می شوند، به طور کامل شناسایی شوند. همچنین مکانیسم های مرتبط با رژیم های مختلف نیز باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند. دانشمندان بر اين عقيده هستند كه اگر چه رژیم های غذایی کتونی به عنوان سالم شناخته شده اند، اما تحقیقات نشان داده ممکن است این نوع رژیم غذایی خطر ابتلا به عارضه مقاومت به انسولین را افزایش داده و منجر به دیابت نوع دو شود.

MedicalNewsToday, 9 August 2018