کاهش انتقال ویروس عامل بیماری کرونا (SARS- CoV- 2)

به گزارشی از سایت آزمایشگاه پاستور آزمایشگاه در اهواز

استفاده از ماسک و انجام آزمایش، برای مقابله با انتشار ویروس از طریق قطرات تنفسی در افراد ناقل ضروری هستند.

عفونت های تنفسی توسط قطرات تنفسی آلوده به ویروس در هنگام تنفس، صحبت کردن، سرفه و یا عطسه منتقل می شوند. روش های کنترل بیماری های عفونی به گونه ای طراحی شده اند که جلوی انتقال ویروس از طریق قطرات استنشاقی دستگاه تنفسی به حداقل برسد. با این حال، بخش عظیمی از بیماری کووید- ۱۹ از طریق قطرات تنفسی افراد بدون علامت؛ هنگام تنفس و یا صحبت کردن، منتقل می شود.

قطرات می توانند تا چند ساعت در فضای داخل باقی بمانند و به راحتی وارد عمق ریه ها شوند. به همین خاطر، اقدامات پیشگیرانه مانند استفاده مرتب از ماسک، انجام آزمایش تشخیصی ویروس و قرنطینه افراد آلوده بدون علامت باید انجام گردد.

قطرات تنفسی در هوا به گردش در می آیند و به سرعت روی زمین و اشیا می نشینند و آن ها را آلوده می کنند و از طریق لمس منتقل خواهند شد. قطرات ریزتر توسط جریان هوا انتقال یافته و در فواصل طولانی تر پخش می شوند.

بنابراین، دو نوع راه انتقال ویروس وجود دارد:

· تماسی (ارتباط مستقیم و یا غیر مستقیم ما بین افراد و سطوح آلوده)
· استنشاق ذرات آلوده

علاوه بر توزیع و نوع انتقال، اندازه ذرات تنفسی، شدت بیماری را تعیین می کند. به عنوان مثال، ویروس آنفولانزا با ذرات زیر یک میکرومتر منتقل می شوند و منجر به بروز عفونت های شدید خواهند شد. در سندرم حاد تنفسی کرونا ویروس ۲، امکان انتقال ذرات با این اندازه به عمق ریه ها وجود دارد.

سرعت تکثیر ویروس (SARS- CoV- 2) عامل بیماری کرونا سه برابر کرونا ویروس عامل بیماری سارس است، در نتیجه قبل از فعال شدن واکنش های سیستم ایمنی و بروز علائم، به سرعت وارد حلق می شود و می تواند به دیگران انتقال یابد، بدون اینکه فرد مطلع باشد. کرونا از طریق آزمایش حلقی کرونا قابل تشخیص است.

شناسایی افراد آلوده، به مهار انتقال ویروس کمک می کند چرا که افراد ناقل و آلوده می توانند به مدت چند روز، در اوج بیماری و یا قبل از بروز علائم، بیماری خود را به دیگران منتقل کنند. آمار به دست آمده از ووهان چین نشان می دهد، افراد بدون علامت، مسئول بروز بیش از هفتاد و نه درصد عفونت های ویروسی هستند. بنابراین، انجام آزمایش تشخیصی به منظور شناسایی و جدا کردن افراد آلوده بدون علامت از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

سازمان بهداشت جهانی، رعایت فاصله اجتماعی (دو متر) و شست و شوی مرتب دست ها را به عنوان راه هایی برای کاهش انتقال SARS- CoV- 2 توصیه می کند. مطالعات نشان می دهند، ذرات تنفسی بزرگ تر از صد میکرومتر که در سرفه و عطسه تولید می شوند، به سرعت بر روی زمین می نشینند.

تحقیقات بیشتر نشان می دهند، رعایت فاصله دو متری در فضای داخل خانه کافی نیست، چرا که ذرات هوا تا چند ساعت باقی می ماند، به مرور تجمع پیدا می کنند و می توانند به فواصل دورتر منتقل شوند.

در محیط های بیرون، عوامل متعددی غلظت و فاصله ذرات را مشخص می کنند. وزش نسیم و باد می تواند باعث پخش ذرات آب و هوا به فواصل دورتر شود.

افراد بدون علامت می توانند ذرات ویروسی را هنگام صحبت کردن منتشر کنند. البته موردی که وجود دارد این است که نور خورشید می تواند باعث غیر فعال شدن SARS- CoV- 2 شود و احتمال می رود این ویروس نسبت به دما و رطوبت نسبی، حساس باشد.

ویروس ها می توانند به ذرات گرد و غبار و یا آلاینده ها متصل شوند، این امر عاملی برای انتشار بیشتر ویروس می باشد. افرادی که در محیط های آلوده زندگی می کنند، شدت بیماری کووید- ۱۹ در آن ها بیشتر خواهد بود. چرا که ویروس های تنفسی می توانند مدت طولانی تری در فضا باقی بمانند.

با توجه به این اطلاعات کمی در خصوص تولید و رفتار ذرات تنفسی آلوده انتقال یافته در هوا وجود دارد، تعیین دقیق فاصله اجتماعی کار دشواری است. بودن در محیط بسته با افراد بدون علامت می تواند به مرور موجب افزایش غلظت ذرات تنفسی آلوده شود. به طور کلی احتمال آلودگی در محیط بسته، به میزان استنشاق SASR- CoV- 2 بستگی دارد.

در نهایت میزان تهویه هوا، تعداد افراد، مدت زمان تماس با وسایل و فعالیت هایی که بر جریان هوا تاثیر می گذارند، راه انتقال و در معرض قرار گیری با ویروس را مشخص می کنند. به همین دلیل، آن چه که اهمیت دارد این است که از ماسک استفاده شود، حتی زمانی که فاصله دو متری با افراد رعایت می شود.

ماسک ها هماننند سدی عمل می کنند که میزان استنشاق ویروس ها را به خصوص از افراد بدون علائم و یا افرادی که علائم خفیفی دارند، به حداقل می رسانند. ماسک ها هم چنین از افراد مبتلا در برابر SARS- CoV- 2 محافظت می کنند. در نتیجه، استفاده از ماسک در محیط هایی که میزان تجمع ویروس زیاد است مانند هواپیما، رستوران ها و یا محل های پر جمعیت، از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

کشورهایی مانند تایوان، هنگ کنگ، سنگاپور و کره جنوبی که از ماسک استفاده می کردند، میزان ابتلا به کووید- ۱۹ در آن ها کمتر است. در تایوان، با وجود عدم تعطیلی، آمار ابتلا بسیار پایین و تعداد فوتی ها، هفت نفر بود. در مقابل، نیویورک، بیشترین میزان ابتلا را داشت.

انتقال ذرات موجود در هوا، یکی از اصلی ترین راه های پخش بیماری های عفونی دستگاه تنفس می باشد. SARS- CoV- 2 از طریق ذرات هوای بازدم افراد آلوده بدون علامت، انتقال پیدا می کند. کوچک بودن اندازه این ذرات، می تواند منجر به بروز کووید- ۱۹ شدید شود، چرا که این ذرات می توانند به عمق ریه ها راه پیدا کنند.

آن چه که اهمیت دارد این است که راه انتقال این ذرات به حداقل برسد. عواملی که باعث انتقال این ذرات می شوند مانند مقدار ویروس منتشر شده قبل، بعد و در طول عفونت که می تواند منجر به بروز بیماری کووید- ۱۹ شود، زیست پذیری ویروس در محیط داخل و خارج، مکانیسم انتقال و غلظت ذرات موجود در هوا باید شناسایی گردند.