ویتامین B-12
ویتامین B-12
ویتامین B-12 یا کوبالامین یک ویتامین مهم از خانواده ویتامین B می باشد. این ویتامین مانند سایر ویتامین هایB ، محلول در آب است. این بدان معنی است که می تواند در آب حل شود و از طریق جریان خون منتقل شود. بدن انسان می تواند ویتامین B-12 را تا چهار سال ذخیره کند. هرگونه ویتامین B-12 اضافی در بدن از طریق ادرار دفع می شود.
این ویتامین برای سلامتی بافت عصبی ، عملکرد مغز و ساخت گلبول های قرمز مورد نیاز است. مصرف خیلی کم این ویتامین موجب کاهش میزان این ویتامین در بدن گردیده و این امر می تواند به عوارض عصبی غیر قابل برگشت منجر شود.
مواد غذایی حاوی ویتامین B-12
ویتامین B-12 بزرگترین و پیچیده ترین ویتامین به لحاظ ساختاری می باشد. این ماده به طور طبیعی در محصولات گوشتی مشاهده می شود و فقط از طریق سنتز تخمیر باکتری ها تولید می شود.
ویتامین B-12 را می توان به طور طبیعی در محصولات حیوانی مانند ماهی ، گوشت ، تخم مرغ و لبنیات یافت. این ویتامین به طور معمول در غذاهای گیاهی وجود ندارد.
منابع غذایی سرشار از ویتامین B-12 شامل موارد زیر است:
- گوشت گاو
- گوشت خوک
- مرغ
- گوشت بره
- ماهی
- محصولات لبنی مانند شیر ، پنیر و ماست
- تخم مرغ
ویتامین B-12 به صورت مکمل به بعضی از انواع شیر سویا و غلات صبحانه استفاده می شود.
نقش ویتامین B-12
ویتامین B-12 برای عملکرد طبیعی مغز و سیستم عصبی بسیار اهمیت دارد. همچنین در تشکیل گلبول های قرمز نقش دارد و به ساخت DNA کمک می کند. متابولیسم هر سلول در بدن به ویتامین B-12 وابسته می باشد، زیرا در سنتز اسیدهای چرب و تولید انرژی نقش دارد. ویتامین B-12 با کمک به بدن در جذب اسید فولیک ، باعث آزاد شدن انرژی می شود.
بدن انسان هر دقیقه میلیون ها گلبول قرمز تولید می کند. این سلول ها بدون ویتامین B-12 نمی توانند به طور مناسب تکثیر شوند. در صورتی که میزان ویتامین B-12 خیلی کم باشد، تولید گلبولهای قرمز کاهش می یابد. در صورت افت تعداد گلبول های قرمز، کم خونی ایجاد می شود.
مقادیر مورد نیاز ویتامین B-12
موسسه ملی سلامت امریکا (NIH) توصیه می کند، نوجوانان و بزرگسالان بالای ۱۴ سال باید روزانه ۲٫۴ میکروگرم ویتامین B-12 مصرف کنند. همچنین این میزان در زنان باردار ۲٫۶ میکروگرم و در زنان شیرده ۲٫۸ میکروگرم در روز می باشد.
مصرف زیاد ویتامین B-12 ضرری ندارد، با این حال، همیشه به افراد توصیه می شود قبل از مصرف مکمل ها با پزشک خود مشاوره نمایند.
علائم کمبود ویتامین B-12
کمبود ویتامین B-12 هنگامی رخ می دهد که بدن به اندازه کافی ویتامین B-12 دریافت نکند. این امر می تواند آسیب های جبران ناپذیر و بالقوه شدیدی به خصوص به سیستم عصبی و مغز وارد کند. حتی مقادیر کمی پایین تر از حد طبیعی ویتامین B-12 می تواند علائم کمبود مانند افسردگی، سردرگمی، مشکلات حافظه و خستگی را ایجاد کند. با این حال ، این علائم به تنهایی برای تشخیص کمبود ویتامین B-12 کافی نیستند. ازعلائم دیگر کمبود ویتامین B-12 می توان به یبوست، کاهش اشتها و کاهش وزن اشاره نمود.پس از تشدید علائم، تغییرات عصبی مانند بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا بروز می یابند. همچنین بعضی افراد در حفظ تعادل دچار مشکل می شوند.
نوزادانی که کمبود ویتامین B-12 دارند، ممکن است حرکات غیرمعمول مانند لرزش صورت را نشان دهند ، همچنین مشکلات ریفلاکس، مشکلات تغذیه و مشکلات رشد در صورت عدم درمان کمبود آن، ممکن است ایجاد گردد.
کمبود ویتامین B-12 خطر جدی و آسیب دائمی سیستم ی و مغز را در پی دارد. بعضی از افراد که ویتامین B-12 کافی ندارند، خطر بیشتری برای ابتلا به روان پریشی، شیدایی و زوال عقل دارند. کمبود ویتامین B-12 همچنین می تواند منجر به کم خونی شود. شایع ترین علائم کم خونی؛ خستگی، تنگی نفس و ضربان قلب نامنظم است. افراد مبتلا به کم خونی نیز ممکن است علائمی نظیر زخم دهان یا زبان، کاهش وزن، پوست رنگ پریده یا زرد، اسهال و مشکلات قاعدگی را تجربه نمایند. کمبود ویتامین B-12 همچنین افراد را مستعد ابتلا به عفونت می کند.
افراد در معرض خطر کمبود ویتامین B-12
- گیاهخواران با خطر کمبود ویتامین B-12 روبرو هستند ، زیرا در رژیم غذایی آنها، محصولات غذایی با منابع حیوانی حذف می شود. بارداری و شیردهی می تواند کمبود ویتامین را در گیاه خواران بدتر نماید. غذاهای گیاهی کوبالامین کافی برای تضمین سلامت طولانی مدت را ندارند.
- افراد مبتلا به کم خونی پرنیشیوز ممکن است فاقد ویتامین B-12 باشند. کم خونی پرنیشیوز یک بیماری خود ایمنی است که خون را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماران مبتلا به این اختلال، پروتئین موجود در معده (فاکتور داخلی) که به بدن اجازه می دهد ویتامین B-12 را جذب کند، را به میزان کافی ندارند.
- سایر گروههای در معرض خطر شامل افرادی با مشکلات روده کوچک هستند، به عنوان مثال فردی که روده کوچک آن با جراحی کوتاه شده است. ممکن است نتواند کوبالامین را به درستی جذب کنند.
- گاستریت ، سلیاک و بیماری التهابی روده ممکن است منجر به کمبود ویتامین B-12 شوند زیرا این شرایط باعث می شود، جذب مواد مغذی کاهش یابد.
- افراد مبتلا به الكلیسم مزمن ممكن است دچار کمبود ویتامین B-12 شوند، زیرا بدن آنها قادر به جذب مؤثر مواد مغذی نیستند.
- افرادی که برای کنترل دیابت، متفورمین مصرف می کنند، توصیه می شود میزان ویتامین B-12 خود را کنترل کنند. متفورمین ممکن است جذب ویتامین B-12 را کاهش دهد.
- بعضی افراد در جذب ویتامین B-12 از منابع غذایی مشکل دارند و ممکن است نیاز به مصرف مکمل ها داشته باشند. افراد سالخورده ، بیماران مبتلا به کم خونی پرنیشیوز و افراد مبتلا به اختلالات روده ممکن است در جذب ویتامین B-12 از مواد غذایی مشکل داشته باشند.
شایان ذکر است، ویتامین B-12 به طور طبیعی در گوشت وجود دارد، اما افرادی که گوشت نمی خورند، مانند گیاهخواراران، می توانند ویتامین B-12 را به صورت مکمل دریافت کنند. مکمل های خوراکی در بسیاری از موارد به کمبود این ویتامین کمک نمی کنند. در این شرایط ممکن است ویتامین B-12 به صورت تزریقی توصیه شود.
MedicalNewsToday, November 28, 2017
سایر مطالب
